Afscheid nemen

Afgelopen zaterdag heb ik na het werk afscheid moeten nemen van mijn collega Bep. Een hele lieve vrouw waarmee ik altijd met veel plezier heb samen gewerkt. Altijd in iedereen geïntresseerd en een luisterend oor. Vaak kwam er een kaartje met mijn verjaardag. Of ze spaarde mee voor knikkers uit de supermarkt voor de jongens, kortom, altijd wel iets. Bedankt Bep.Ook nu als afscheidskadootje gaf ze me een klein boekje met spreuken over HOOP. Ik hield het nog droog met gedag zeggen totdat ik thuiskwam en besefte dat dit nog maar het begin is van het afscheid nemen van alle mensen die we hebben leren kennen de afgelopen jaren.Verschillende collega's gaven al te kennen dat ze ook komen op ons afscheidsfeestje en dat doet je toch goed.... Ik ga mijn wimpers nog maar eens verven dan kan ik tenminste ongestoord janken zonder dat ik er uitzie als een junkie, haha.

Voorstellen

Laat ik ons even voorstellen: Mijn naam is Antoinette, (37 jaar), getrouwd met Wim (42 jaar )en moeder van onze twee jongens; Ben (12) jaar en Paul (6 )jaar. Wij gaan door het leven als de fam. Kooijman en staan op het punt om te emigreren naar Zweden. Wim werkt momenteel voor BMW Nederland als technisch trainer en ikzelf werk part-time in een kaas-delicatessenwinkel met veel plezier.Wij denken er al een paar jaar over om weg te gaan uit Nederland, maar tot iets concreets kwam het niet, totdat wij vorig jaar op vakantie gingen naar Zweden. We waren meteen verkocht en wilde zo veel mogelijk weten over dit oh zo mooie land. Eenmaal thuis gekomen hebben we gelijk iemand gezocht die ons de taal wilde leren. Vrij snel hadden we een Zweedse vrouw gevonden die ons les wilde geven en nu kunnen we ons aardig redden. Nu nog de praktijk, slik.....Het is een vrij lang verhaal over hoe we uiteindelijk toch iets gevonden hebben, maar het komt er op neer dat wij ons eigen bedrijf gaan beginnen.Een autowerkplaats voor reparaties , servicesbeurten, uitlaten, banden etc. Nu heb ik geen kaas(!) gegeten van de autotechniek maar ik heb er alle vertrouwen in.

Aftellen

Nog minder dan een maand en dan gaat het roer om naar Zweden!

We zien hier al vanaf het begin van dit jaar naar uit, maar nu komt het echt dichtbij...Vandaag weer een paar dozen ingepakt en gelijk in gedachten, waar onze spullen een plekje zullen krijgen in het nieuwe huis. In een huis waar ik zelf nog niet geweest ben, heb het nog niet "geproefd" en "opgesnoven" maar het staat in Zweden dus moet het helemaal goed komen. Als je de foto's ziet begrijp je het wel. Morgen naar het gemeentehuis met de jongens voor mijn paspoort waar zij ook in moeten komen te staan, ÉÉN van de vele dingen waar je aan moet denken bij een emigratie.

Ook komt er nog een feestje voordat we gaan, "afscheid" nemen van onze lieve collega's, vrienden, buurtjes en familie. Laten we hopen dat het weer ook gezellig meedoet met veel zon!