En daar sta je dan, met je Hollandse nuchterheid. Iets te realiseren wat we absoluut niet kunnen missen op deze laatste dag van 2007. Oliebollen! Nu is het bakken geen probleem, want dat doe ik elk jaar, in navolging van mijn vader. Maar de ingredienten moesten daarvoor wel geimporteerd worden. Nu is mijn schoonzus met man en kinderen met de kerst geweest. Vanaf kerstavond tot de dag na de kerst. Het was weer vanouds gezellig. We hebben gesmuld van traditionele Zweedse kerstgerechten. Ik heb zelfs glöck gedronken, een soort gluhwein, die me deed denken aan de stoofpeertjes die ik vroeger bij mijn moeder thuis at, rond de kerst. Een geweldig alternatief dus, dan denk ik weer aan mijn moessie. Mijn schoonzus en zwager hadden de ingredienten voor de oliebollen meegenomen. Met kerstavond werden we compleet overrompeld. Mijn zwager en schoonzus gingen buiten even roken en troffen daar twee jutte zakken aan. Het bleek dat hier allerlei Zweedse kado's in zaten. De kleine etiketten op de kado's wezen erop dat de kado's uit de straat afkomstig waren. "Välkommen till Wallenstråles" troffen we bijvoorbeeld aan. Ook de jongens werden overladen met prachtige kado's. We waren compleet van de kaart door alle emoties. Dit hadden we totaal niet verwacht. We namen ons voor de buurt te trakteren op oliebollen. En die hebben we inmiddels rondgebracht. De reacties waren ontzettend hartelijk. En ik denk dat het ijs met de "vreemde" Hollanders gebroken is. Van onze naaste buren kregen we zelfs alle vier een omhelzing!
Het is inmiddels een traditie geworden om op zaterdag avond in de ijshal te gaan schaatsen. Antoinette in rode jas, en Ben met lichtgrijs trainingsjack. Het kost niets, behalve dat we voor bijna allemaal wel wat moesten aanschaffen. De helmen zijn bijvoorbeeld verplicht. We hebben enorme lol, Paul had nog nooit van schaatsen gehoord nu schaatst hij al los over de baan. Ben begint de snelheid al aardig onder de knie te krijgen, zijn grootste probleem is het remmen. Maar dat komt later, als je maar hard kan schaatsen. Met de kerst hebben Antoinette en de kinderen pepparkakor (peperkoekjes) gebakken en gepoogd een pepparkakor huisje te maken (een Zweedse traditie). Nou Antoinette gaf het al aan, die van ons is een Hollands kraakpand geworden!
In de werkplaats is het de laatste dagen rustig geweest. In Zweden ligt alles eigenlijk stil van voor de kerst tot in het nieuwe jaar. Zelfs het pompstation ging pas om 9 uur open. En ik stond al om zeven uur te sleutelen. Ze zullen me wel voor gek verklaren. Het radiostation speelde zelfs bandjes af! Maar ik heb toch nog wat kronor verdient. De dagen tussen kerst en nieuwjaar waren wij gewoon open. Ik kon toch lekker doorwerken. Morgen nieuwjaarsdag en dan gaan we het nieuwe jaar in. Voor ons gevoel zijn de grootste drempels overwonnen en zijn we enorm trots op ons nieuwe leven. Onze omgeving voelt eigenlijk al niet meer vreemd aan. We waren bang om momenten van eenzaamheid te kennen, maar het tegendeel is waar. Onze woonomgeving en ons bedrijf hebben daar voor gezorgd. Tot zover kunnen we dus zeggen dat we in die zin de juiste beslissingen hebben gedaan. Straks gaan we de jaarwisseling in met voor ons veel emotie. Ik heb zelfs vuurwerk gekocht voor de jongens, voor Antoinette en mij was er dit jaar al genoeg vuurwerk maar volgens Ben moest er ook echt vuurwerk komen anders was het geen goed oud en nieuw. Ik wens iedereen een zeer voorspoedig uiteinde en een gelukkig nieuwjaar.
