Eindelijk weer een weekje weg, nogmaals vakantie houden in Dalarna. Nu troffen we het geweldig met het weer. Dezelfde week was er de wereldberoemde Rättwik Classic Car week. Natuurlijk, hoe kun je het zo plannen. Alsof we niet genoeg van auto's kunnen krijgen. Inmiddels een goede zweedse vriend, vertelde ons over Rättvik. Dat moesten we mee maken. Het is altijd week 31, begint op zaterdag en duurt zeven dagen. Zaterdag kwamen wij aan, in en om Rättvik waren overal Amerikanen. Zelfs de parkeerplaats bij de supermarkt stond vol. We waanden ons echt in de jaren 50/60. Veel mensen zelfs in tijdstypische kledij. De sfeer was erg ontspannen, alsof iedereen elkaar kende. Elke avond werd er tot diep in de nacht gecruisd door heel Rättvik. en overal toeschouwers. Het is niet met woorden te omschrijven wat er allemaal gebeurd daar. Maar als je inderdaad van amerikanen houdt en alles erom heen, MOET je naar Rättvik. En dan is het direct een verslaving waar je nooit meer vanaf komt.
Antoinette en Ben vonden het wel mooi na een week. Ook zij hadden erg genoten, maar volgend jaar hoefden zij niet. Kan me er wel wat bij voorstellen. Maar Paul en ik gaan zeker weer heen. Gelukkig zaten we niet in Rättvik met ons huisje. En konden we ons in alle rust terugtrekken en ook van een schitterende

omgeving buiten Rättvik genieten. Tijdens de Classic Carweek kom je de meest uiteenlopende auto's tegen. Van heel origineel en duur tot extreem. Het wonderlijke van het model op de foto is dan ook dat deze in zweden gewoon is goedgekeurd. Ben blij dat het hier allemaal nog kan. Zolang alles veilig gebeurd kunnen de autoliefhebbers zich hier uitleven. We komen hier ook vele cabrio's tegen die de fabrikanten nooit verzonnen kunnen hebben. Volvo's, Saabs en Opels die hun eerdere leven als sedan rondreden. De deuren worden dichtgelast, het dak eraf en dan heb je een cabrio. Die je dan vervolgens gewoon om kan laten keuren. Of Opels met een

V8 (Opel manta).

Een Chevrolet VAN pick up en zo kan ik nog wel even doorgaan. Tijdens de Classic Carweek worden er elke dag meerdere dingen georganiseerd. Dragrace, Lady's cruise in tijdstypische outfit, Airbrush workshop, markt, drive in bio, waar het geluid via radio Rättvik werd geregeld! en onder andere ook een cruise naar een sloperij. Dat was geweldig. Iedereen die mee wilde moest zich verzamelen op het grote plein in Rättvik. Elf uur zouden we gaan cruisen. Om elf uur werd verzocht te starten. Dan lopen de rillingen over je rug, (tenminste mijn rug), Als er dan een kleine 100 Amerikanen tegelijk worden gestart. Gezamelijk reden we dan naar de sloperij. In een

prachtige omgeving stonden daar vele auto's uit

de jaren 40/50 en 60. Hier merk je aan dat

Zweden zoveel ruimte heeft. Het wordt niet opgeruimd. Het blijft gelukkig gewoon staan. En er worden nog steeds delen van verkocht, ook nu liepen er mensen met onderdelen weg. Wat mij het meeste verbaasde was, dat bij deze auto's, ondanks dat ze dus zolang in weer en wind buiten staan, de hoeken van deuren en kofferdeksels gewoon nog gaaf zijn. wel oppervlakkige roest, maar niet weggerot. Dat is dus het voordeel van de strenge droge winters. Altijd een lage luchtvochtigheid. Wat een vakantie en dan alles te beleven met onze eigen Mustang, die zich deze vakantie voorbeeldig gedroeg. Inmiddels 2500km met de gereviseerde motor. Op de terugweg was het zo warm dat we toch de airco maar even hebben aangezet. Allemachtig prachtig!

Erg lange winter en korte zomer.

Vele mensen heb ik (Wim) beloofd om weer eens wat aan het blog te doen. Nou ik hoop dat jullie veel tijd hebben want nu ga ik van start. Er is namelijk toch wel weer het nodige gebeurd wat het vermelden waard is. We gingen dit jaar van start met een winter die wij en ook de doorgewinterde Zweden niet snel zullen vergeten. Op het plaatje hiernaast zien jullie Antoinette, die even boodschapjes gaat doen. Ja je moet wel goed kijken, ter hoogte van het raampje "zweeft" namelijk een hoofd met muts voorbij. Het geeft een goede indruk hoeveel sneeuw er lag. De treinen hebben hier vier weken stilgestaan. Wat voor Zweden een groot probleem opleverd m.b.t de levering van goederen. We zijn hier heel erg afhankelijk van de import, die veel groter is dan die in NL. De winter werd op een gegeven moment daarom wel beangstigend. Als je dan ook nog s' morgens je voordeur nauwelijks open kan krijgen omdat er een halve meter sneeuw voor ligt, na een nacht.
Het is hier vier maanden 24 uur per

dag onder nul geweest. Op een gegeven moment

wisten we ook niet meer waar we heen moesten met de sneeuw. Gelukkig gaf onze Chevrolet VAN

het niet op en startte zelf bij -30 graden. Voor ik naar mijn werk ging had ik de jongens gevraagd de VAN weer eens uit te graven. Kom ik thuis, tot mijn verbazing was de VAN netjes schoongegraven en begon ik me af te vragen waar al die sneeuw gebleven was. Nou dachten de jongens, er is geen plek meer om de sneeuw te dumpen. Dus hadden ze de steeg achter onze garage maar volgestort. Helaas ook daar was geen doorkomen meer aan. Daar lag nu ook ruim een meter sneeuw. Maar de auto was weer bereikbaar. We moesten wel om deze oplossing lachen, onze steeg liep nu dood, helaas.
Op een gegeven moment werd dagelijks op

het journaal bericht over ingestortte gebouwen.

vanwege het gewicht van de sneeuw. terwijl al werd aangegeven dat verzekeringen dit niet zouden vergoeden. Uiteindelijk hebben we dus twee maal ons dak leeg moeten halen. wat een klus. Gelukkig is ons dak niet zo hoog, maar toch. Na de eerste keer wist ik zo gauw niet hoe ik van het dak af moest komen. Dan maar in de sneeuw springen. stond ik tot mijn oksels in de sneeuw! Antoinette kwam niet meer bij. Gelukkig begon de sneeuw in maart erg langzaam te smelten. Want iedereen was erg bang voor al het smeltwater. Boven in Zweden zijn er wel de nodige rivieren buiten hun oevers getreden.

Wij hebben helemaal geen last gehad. we waren al vergeten dat gras groen was!

Gelukkig komt er na deze lange koude periode dan toch weer een zomer. De vakantie was al in december geplant. Dus de vooruitzichten waren goed. Er zouden deze zomer weer vele bezoekers komen, waaronder mijn ouders. De familie Borgsteede en Antoinette haar zussen. Antoinette haar zus heeft door ons (wat vervelend nou) inmiddels ook een huis in Zweden gekocht. Alleen even op de koffie gaan zit er niet in. Ze woont namlijk maar 800km weg. Net iets boven het midden van Zweden. Wat een land niet (1500km lang). Onze vakantie zouden we toch Dalarna (350km boven ons), weer gaan proberen. Waar we onze eerste vakantie weg waren geregend.

Maar nu zouden we in een huisje zitten.

Dit "huisje", was van alle luxe voorzien en had zelfs een eigen sauna, gelegen in een prachtig dal. En dat voor de prijs van een midweek centerparcs. Dit was deel 1, meerden zullen binnenkort volgen.