Helaas nog geen internet

Beste lezers,
Via deze weg wil ik jullie even laten weten dat we inmiddels met groot genoegen in ons nieuwe huis zitten. Maar helaas nog geen internet hebben, waarschijnlijk de komende twee weken. Deze blog maak ik even snel op het werk. Ik heb het licht uitgedaan, zie je me al zitten in de schemer achter een verlicht schermpje in een donkere werkplaats? Maar anders blijven de klanten komen. De reden van deze blog is met name even aan te geven dat de blog voor de komende twee weken niet geupdate zal worden en ook jullie mailtjes niet zo snel meer beantwoord zullen worden. We lezen wel af en toe tussen het werk door nog wat hoor. En kunnen dan eventueel ook reageren. Maar het gemak van het internet is voor ons even weg. Nu ga ik naar huis en mij vrouwtje vertellen dat ik net weer fooi heb gehad, deze keer zelfs 200 kronen, meer dan 20 euro!
Groetjes allemaal, we gaan nu even uitrusten, want moe zijn we na zo´n weekend.
Hej då

Heel veel voldoening (door Wim)

Na vier volle dagen gewerkt te hebben in de garage heb ik al het gevoel dat we het goed hebben gedaan. Ik moet zeggen dat ik aardig moe ben, maar ontzettend voldaan. Het gevoel dat het onze garage is, is nu heel sterk. Vandaag eindelijk ons eigen klantnummer bij onze onderdelen leverancier, vanaf nu kunnen we alles via internet regelen. Antoinette begint er al aardig in thuis te raken. Het voordeel is dat we nu twee keer per dag onze onderdelen aan huis geleverd krijgen en tegen een nog grotere marge. Wat is het toch fijn om alles nu zelf te bepalen. Een andere grote overwinning vandaag is dat we onze eigen Bosch diagnosetester operationeel hebben. Mogelijkheden te over met dit apparaat. Zelfs een dubbele multimeter en oscilloscoop behoren tot de mogelijkheden. Degene die het apparaat aan mij demonstreerde vroeg of ik ook wist wat een oscilloscoop was. Ik vertelde hem, dat dit een beetje mijn passie is en dat ik vindt dat dit apparaat ononbeerlijk is voor het zeker stellen van de toekomst van de garage. Hij was stomverbaasd en vertelde dat hij in de buurt niemand wist die er mee om kon gaan. Dit bied dus mogelijkheden! Voor wat betreft de klanten en de klussen is de variatie zeer groot. Van een lampje tot een motor vervangen. Alles kom ik tegen. Dat maakt het wel leuk. Een leuke annekdote, geeft een beetje de Zweedse mentaliteit aan. S'morgens om 8.00 uur komt er een oudere man naar mij toe en vraagt of ik hem wil helpen omdat zijn auto het niet meer doet. De auto wil niet meer starten. Dus ik pak het startpack en loop met hem mee. Als een klant dit aan mij vraagt verwacht ik dat zijn auto is stilgevallen achter bij de wasstraten. Ik loop dus met de man mee en ga samen met hem de parkeerplaats op. Daar lopen we overheen, de parkeerplaats af!
Ik denk nog, dit gaat niet goed komen. En daar loop je dan in de vroege ochtend met de man een mooie rustige straat in met de zon op je bol. Na vijf minuten gewandeld te hebben komen we bij zijn huis en start ik de auto. Daarna wandel ik weer rustig terug met de zon op mijn bol al luisterend naar de stilte en de vogels, geweldig toch. De man komt met zijn auto naar de werkplaats en betaald vrolijk de rekening en verteld mij dat het een koopje is. Terwijl wij nachten hebben liggen denken over onze uurprijs! Die naar ons idee vrij hoog is, gelukkig krijgen we vaak te horen dat de rekening erg meevalt en bedanken ze ons uitvoerig. We hebben zelfs al fooi gehad! Er komen nog steeds Zweden de werkplaats inlopen, geven ons een hand, verwelkomen ons en daarna gaan ze weer. Het leven is soms een groot feest, niet aldoor hoor.
Wat me het meest verbaasd aan de Zweden is dat ze wel verwachten dat je ze direct helpt of minimaal even kijkt naar hun probleem, eventueel direct een afspraak boekt. Of je het nu heel druk hebt, tot je oksels in het vet zit dat doet ze niets. Vandaar dat ik met smart zit te wachten op de vierkollomer brug. Dan kan ik snel even kijken en meteen boeken en onderdelen bestellen. Nu loop ik regelmatig tegen verrassingen aan. Maar de Zweden zijn daarintegen ook zeer makkelijk, dan komen we toch nog een keer. Ons verhaal uit de krant is door veel mensen gelezen en regelmatig worden we er mee geconfronteerd. De zweden geven ons het gevoel dat ze er veel respect voor hebben. We hebben ook de indruk dat er veel over ons gepraat wordt. De mond op mond reclame gaat hard. Afgelopen week stond voor het eerst het ijs op de ruiten van de auto (overdag wel weer 25 graden). Volgens een reserve Belg, die al dertig jaar in Zweden woont en inmiddels al een goede kennis is (hij woont naast de werkplaats), zal de winter spoedig komen en als deze zo vroeg start is de kans zeer groot dat de winter ook streng zal zijn. Begin november moeten alle Zweden op winterbanden, liefst spikes, rijden. aangezien we 71 banden in voorraad hebben en we met een mooie marge banden kunnen inkopen hebben we nu al zin in de winter. Het weer is verder prachtig, zoveel zon als we in de afgelopen vier weken hebben gehad kan ik me niet herinneren in Nederland in de maand september. Morgen is de dag waar we al heel lang naar uitzien. Ons eigen Zweedse huis, zal wel erg vermoeiend worden met nog een keer verhuizen. We weten niet of we in het nieuwe huis ook illigaal het internet kunnen gebruiken, onze aansluiting laat nog wel twee weken op zich wachten. Misschien is dit voor eventjes ons laatste blogje. De mail beantwoorden we via het bedrijfsinternet.
Hej då!!!

automobilaffär Kooijman AB

Het is nu officieel. Afgelopen maandag was onze eerste werkdag. De dag was helemaal volgeboekt en tussendoor vanaf 7.00 stonden mensen te wachten met hun problemen. Wim hees zichzelf in zijn mooie overral en ging aan de slag. Ik kwam ongeveer om 9.00 en was verrast dat hij al een paar klanten had geholpen. Vanaf nu zitten we ruim twee weken volgeboekt. De klussen zijn heel verschillend, banden plakken, uitlaatsystemen, service beurten. We werden nog verrast door een prachtig bloemstuk van Daniel en het personeel van OKQ8. We waren even helemaal stil, zo gaaf. Verder kwam er een sms en een telefoontje uit nederland en verder nog leuke kaarten. Ontzettend leuk. Dat voelt goed! eenmaal thuis 's middags waren we gesloopt, de spanning was eraf. Toen nog naar school 's avonds voor Ben. Allemaal in het zweeds uiteraard, dus ik kreeg flarden door over wat Ben te wachten staat. Ook dat weer overleefd...Ben had ons nog getrakteerd met wat lekkers omdat de garage open gegaan is. Mmmmmm lekker hoor!!! en als we nu de telefoon aannemen zeggen we: Automobilaffär kooijman! kanna jag hjälper du?

zweeds persoon

Eindelijk! We kunnen ons eindelijk zweedse inwoners noemen, onze persoonsnummers zijn
binnen. Dit geeft een ontzettend goed gevoel want zonder kun je weinig doen. Ons zweeds avontuur kan nu echt beginnen. Deze afgelopen dagen zijn heel goed gegaan. Wim noemde al eerder het feit dat het verplaatsen van de brug niet door kon gaan wegens ziekte. Inmiddels is de brug al wel verplaatst. Niet alleen dat maar met een beetje mazzel zal de vier- kollomsbrug er met twee weken ook zijn. Verder hebben we bijna alle spullen kunnen halen om a.s maandag op volle toeren te kunnen draaien. De eerste week staat al vol met afspraken en Wim moet nu al overwerken. Niet slecht toch! Morgen gaan we onze twee auto's naar het RDW brengen om een zweeds kenteken te krijgen. Ik ben zelf vandaag ook nog naar Försakeringskassan geweest. Dat is een buro voor o.a de kinderbijslag van de jongens. Het was nog een heel avontuur, ik gaf aan dat mijn zweeds toch nog slecht was en of zij geen engels kon. Nou nee, want ze bleef praten en vragen in Zweeds. Ik denk dat het aardig gelukt is we wachten het wel af. Nu alleen de verhuizing nog....21 september gaan we naar ons paleisje. Eindelijk alles een plekje geven. Ik trakteer mezelf zodra we op orde zijn op een bos bloemen, kan me niets schelen wat het me kost! Ik kan best zeggen dat ik trots ben op wat we nu in een korte tijd hebben gedaan en bereikt. hey då!

We zitten nu inmiddels ruim twee weken in Kumla maar het voelt alsof ik al maanden hier zit. Doordat alles door moet gaan kom je al snel in een dagelijks ritme. De jongens zitten al op school en het werk in de werkplaats vordert ook snel. Maandag is de grote opening! De eerste boekingen hebben we ook binnen en vandaag hebben we geshopt bij een automaterialen winkel die aan ons levert. Niet helemaal mijn winkel maar ik leer snel dus ik kijk me ogen uit over de vele soorten sleutels, doppen, slangentjes, olie, lampjes en ga zo maar door...Wat een overgang voor mij. Elke zaterdag en maandag was ik een kaasmeisje, nu hoor ik bij het mannenvolk. Ik draag spijkerbroeken (zonder bilspleet) en van die sweaters waar de meeste mannen op afknappen bij hun vrouw nadat ze net moeder zijn geworden en persoonlijke verzorging er vaak bij inschiet en omdat je toch vaak ondergekwijld en gespuugd word, dus waarom al die moeite...die sweaters met capuchon dus. We krijgen eerdaags bedrijfskleding en de vraag aan mij was"wil jij ook een overral?"grapje zeker! Nou nee, ik was niet van plan om over de grond te gaan, ik ben slechts een assistente dus krijg ik een polo en broek van Q8, stuk beter.Wel mijn kleur, dus wat wil een mens nog meer. Nu komt het moeilijke gedeelte voor mij want ik moet thuis worden in de autotechniek. Nu weet ik waar de moter zit en waar de olie ingaat, ik weet ook wat een bougie is. En ehhh..ja veel meer is het niet, dus genoeg te leren en alles in het zweeds. Gelukkig hebben we een goed computerprogramma die al een heleboel uitkomst bied en ik voorspel dat ik volgend jaar om deze tijd al de nodige informatie weet die nodig is om een automonteurassistente te worden.

Wat een werk (door Wim)

Hej
Eindelijk thuis, na een zoveelste dag van schoonmaken. Vanmorgen om 7.00 uur begonnen en om 17.00 uur weer naar huis. Gisteren doorgewerkt tot 19.00 uur. Omdat ik graag de complete werkplaats schoon wilde blazen met perslucht. Van bovenaf begonnen, alle leidingen en de twee luchtkachels aan het plafond schoongeblazen. De lucht was echt te snijden. Zelfs de Zweden waren met stomheid geslagen en vroegen zich af wat er in de werkplaats gebeurde. Ze konden mij nog nauwelijks zien. De stoftroep kon nu even dalen in de nacht. En vanmorgen leek het alsof er zwarte sneeuw in de werkplaats was gevallen. Je kon mijn voetstappen volgen! Maar nu het meeste een flinke schrobbeurt heeft gehad en er karrevrachten vuil weggegooid zijn hebben we er eindelijk een positief gevoel bij. In totaal zijn we nu al 9 dagen aan het schoonmaken. Het gevoel dat het onze werkplaats is wordt ook al sterker. Gisteren dat ik als zwarte piet thuiskwam had ik dat gevoel niet! De kinderen stonden me gewoon uit te lachen! Inmiddels is er in de plaatselijke krant een groot interview over ons geplaatst. Dat hebben wij in Nederland nog nooit voor elkaar gekregen. Nu zijn we 1,5 weken in Zweden en staat er over twee bladzijden een artikel over ons geplaatst met grote foto's. Antoinette werd in de supermarkt aangesproken en in de werkplaats worden met een hand verwelkomt. Op school ,bij Ben, werd er door de juffrouw aan alle leerlingen gevraagd het artikel mee te nemen naar school. Zodat Ben ze naar Nederland op kan sturen. Dit is een zeer positieve reclame voor ons. Inmiddels heb ik voor de eerste openingsdag al drie klanten geboekt. Er wordt veel gebeld en gevraagd wanneer we gaan draaien. Ook heb ik al vele keren te horen gekregen dat mijn Zweeds al zo goed is. Dat stemt mij toch wel positief in deze moeilijke tijd. Want het gaat bij lange na niet zomaar. Onze persoonnummers, waar we erg van afhankelijk zijn, laten nog drie weken op zich wachten. Dat viel erg tegen. We kunnen namelijk weinig doen zonder deze nummers. Gelukkig wilde onze businesspartner tijdelijk voor ons instaan zodat onze BV doorgestart kan worden. Maar neem maar van mij aan dat het land erg veel goed maakt. S'morgens rijdt ik in vijf minuten naar mijn werk, de zon schijnt alleen maar, ik hoor de krekels in het gras. Ik ruik de bomen en het gras. En tussen de middag eet ik warm, samen met Antoinette thuis. De kinderen eten warm op school en verheugen zich al weer op de volgende dag wat ze zullen eten. Het eetmenu wordt erg vaak door ze ter hand genomen. Vanavond na het douchen nog even in het zonnetje buiten met de jongens gespeeld op het grote touw klimrek en we genoten van het weidse uitzicht, de heuvels, de bossen om ons heen en de vele speelvelden met een voetbalveld, door iedereen te gebruiken en goals naar eigen spel te plaatsen. De grote skateboardbaan en de natuurijsbaan met grote lampen. Wat mij toen ook opviel is dat de school die in onze omgeving staat een open schoolplein heeft, de kinderen kunnen dus ook buiten schooltijd de speeltoestelen gebruiken. En dat er om de dakranden helemaal geen scherpe punten of prikkeldraad zit. Blijkbaar heeft deze jeugd niet zoveel behoefte als in Nederland om op daken te klimmen waar ze niet thuishoren. Het ziet er meteen een stuk vriendelijker uit.
Nog een voorbeeldje van vriendelijkheid was onze afspraak bij de bank, voor ons nieuwe huis.
Paul was mee, de mevrouw waarmee we een afspraak hadden nam eerst de tijd voor Paul. Al haar kleurplaten werden uit de la gehaald en van elk soort kreeg hij er een. Met de nodige kleurtjes vermaakte hij zich kostelijk. En tijd speelde geen rol. Nadat alles zeer duidelijk was, kregen we alsnog haar persoonlijk mailadres mee. We waren een beetje met stomheid geslagen.
Een grote tegenvaller vandaag was het feit dat er iemand zou komen om onze brug te verplaatsen. Inmiddels was het 15.00 uur en de man was er nog steeds niet. Toch maar even bellen. Helaas hij was ziek. En dan laat je natuurlijk iets van je horen! Nou hij mankeerde niets aan zijn stembanden hoor. Het zal nu waarschijnlijk maandag of dinsdag worden. Dat is iets waar we nog erg aan moeten wennen. Dit is de bekende zweedse mentaliteit. We zullen het wel zien.
Groetjes Wim

Alles went

Het leven in Zweden begint steeds meer vorm te krijgen. Afgelopen week hebben we ontzettend veel gedaan en geregeld. En nartuurlijk de boodschappen moesten gedaan worden. Nu persoonlijk vindt ik boodschappen doen in een nieuwe winkel altijd leuk want dat is meestal in de vakantie. Maar nu hebben we geen vakantie maar wel een winkel waar je menig uur zoet kan zijn. Als een kind in de speelgoed zaak wil ik alles goed bekijken maar we moesten halverwege stoppen want anders kwamen we niet op tijd voor de volgende afspraak! Nou dan die middag maar terug komen. Ik had in ieder geval mijn olijfolie dacht ik...... Nou is mijn zweeds nog niet wat het zou moeten zijn want bij het bakken van me aardappelen ging ik al de fout in met de olie. Ik heb olie van een andere plant en smaakt wat naar noten?! Nu dan de salade, heerlijke dressing van tomaat. Stark stond op de fles, weet ik veel. Paul zei wel dat het best pittig was maar dat is het al snel bij hem dus toen ik een hapje nam schrok ik behoorlijk. Oke,voortaan maar de Dikke Van Dale mee naar de supermarkt. We zijn ook begonnen met opruimen en schoonmaken van de werkplaats want het moet er straks uit zien als nieuw. Nou denk ik dat ik hierbij mijn wensen iets moet wijzigen want stof en vet van 15 jaar oud verwijdert zich niet snel en het is een helse klus. Ik kom tussen het stof van alles tegen en het meeste verdwijnt snel in de afvalbak. Wel gescheiden want het afval hier wordt hier uitgeplozen waar CSI jaloers op kan zijn. Mensen laten behalve de hond ook hun afval uit. Plastic flesjes, gewoon plastic, karton, glas, groen afval en dan nog blik gaan allemaal apart in de bakken. Alles went dus ook dat komt nog wel op de juiste plek(hoop ik). Morgen gaan onze jongens naar school. Ik mag een ochtend mee draaien en gelijk blijven eten. Ideaal dat kinderen warm eten krijgen op school. Hiermee zijn de nodige voedingstoffen naar binnen en thuis hoef je alleen een lichte maaltijd te maken voordat ze naar bed gaan. Alles wordt betaald en je hoeft verder niets aan te schaffen. Ben krijgt zelfs een agenda en kluisje van school zonder enige kosten. Alleen als Paul naar de naschoolse opvang gaat dan staat daar een klein bedrag voor maar dat is niet te vergelijken met wat ik kwijt ben in Nederland. Het is heel gewoon dat zowel de vader als moeder fulltime werkt in Zweden.