Wat een werk (door Wim)

Hej
Eindelijk thuis, na een zoveelste dag van schoonmaken. Vanmorgen om 7.00 uur begonnen en om 17.00 uur weer naar huis. Gisteren doorgewerkt tot 19.00 uur. Omdat ik graag de complete werkplaats schoon wilde blazen met perslucht. Van bovenaf begonnen, alle leidingen en de twee luchtkachels aan het plafond schoongeblazen. De lucht was echt te snijden. Zelfs de Zweden waren met stomheid geslagen en vroegen zich af wat er in de werkplaats gebeurde. Ze konden mij nog nauwelijks zien. De stoftroep kon nu even dalen in de nacht. En vanmorgen leek het alsof er zwarte sneeuw in de werkplaats was gevallen. Je kon mijn voetstappen volgen! Maar nu het meeste een flinke schrobbeurt heeft gehad en er karrevrachten vuil weggegooid zijn hebben we er eindelijk een positief gevoel bij. In totaal zijn we nu al 9 dagen aan het schoonmaken. Het gevoel dat het onze werkplaats is wordt ook al sterker. Gisteren dat ik als zwarte piet thuiskwam had ik dat gevoel niet! De kinderen stonden me gewoon uit te lachen! Inmiddels is er in de plaatselijke krant een groot interview over ons geplaatst. Dat hebben wij in Nederland nog nooit voor elkaar gekregen. Nu zijn we 1,5 weken in Zweden en staat er over twee bladzijden een artikel over ons geplaatst met grote foto's. Antoinette werd in de supermarkt aangesproken en in de werkplaats worden met een hand verwelkomt. Op school ,bij Ben, werd er door de juffrouw aan alle leerlingen gevraagd het artikel mee te nemen naar school. Zodat Ben ze naar Nederland op kan sturen. Dit is een zeer positieve reclame voor ons. Inmiddels heb ik voor de eerste openingsdag al drie klanten geboekt. Er wordt veel gebeld en gevraagd wanneer we gaan draaien. Ook heb ik al vele keren te horen gekregen dat mijn Zweeds al zo goed is. Dat stemt mij toch wel positief in deze moeilijke tijd. Want het gaat bij lange na niet zomaar. Onze persoonnummers, waar we erg van afhankelijk zijn, laten nog drie weken op zich wachten. Dat viel erg tegen. We kunnen namelijk weinig doen zonder deze nummers. Gelukkig wilde onze businesspartner tijdelijk voor ons instaan zodat onze BV doorgestart kan worden. Maar neem maar van mij aan dat het land erg veel goed maakt. S'morgens rijdt ik in vijf minuten naar mijn werk, de zon schijnt alleen maar, ik hoor de krekels in het gras. Ik ruik de bomen en het gras. En tussen de middag eet ik warm, samen met Antoinette thuis. De kinderen eten warm op school en verheugen zich al weer op de volgende dag wat ze zullen eten. Het eetmenu wordt erg vaak door ze ter hand genomen. Vanavond na het douchen nog even in het zonnetje buiten met de jongens gespeeld op het grote touw klimrek en we genoten van het weidse uitzicht, de heuvels, de bossen om ons heen en de vele speelvelden met een voetbalveld, door iedereen te gebruiken en goals naar eigen spel te plaatsen. De grote skateboardbaan en de natuurijsbaan met grote lampen. Wat mij toen ook opviel is dat de school die in onze omgeving staat een open schoolplein heeft, de kinderen kunnen dus ook buiten schooltijd de speeltoestelen gebruiken. En dat er om de dakranden helemaal geen scherpe punten of prikkeldraad zit. Blijkbaar heeft deze jeugd niet zoveel behoefte als in Nederland om op daken te klimmen waar ze niet thuishoren. Het ziet er meteen een stuk vriendelijker uit.
Nog een voorbeeldje van vriendelijkheid was onze afspraak bij de bank, voor ons nieuwe huis.
Paul was mee, de mevrouw waarmee we een afspraak hadden nam eerst de tijd voor Paul. Al haar kleurplaten werden uit de la gehaald en van elk soort kreeg hij er een. Met de nodige kleurtjes vermaakte hij zich kostelijk. En tijd speelde geen rol. Nadat alles zeer duidelijk was, kregen we alsnog haar persoonlijk mailadres mee. We waren een beetje met stomheid geslagen.
Een grote tegenvaller vandaag was het feit dat er iemand zou komen om onze brug te verplaatsen. Inmiddels was het 15.00 uur en de man was er nog steeds niet. Toch maar even bellen. Helaas hij was ziek. En dan laat je natuurlijk iets van je horen! Nou hij mankeerde niets aan zijn stembanden hoor. Het zal nu waarschijnlijk maandag of dinsdag worden. Dat is iets waar we nog erg aan moeten wennen. Dit is de bekende zweedse mentaliteit. We zullen het wel zien.
Groetjes Wim