Aangekomen

We zijn er! Op 24 augustus om 8.00 kwam de vrachtauto in de straat rijden. Ik wist dat het een grote auto zou zijn maar wat een joekel! Dat moest ook wel want de Ford Mustang moest er ook bij passen. Na een hollands bakkie zijn we begonnen en rond 10.00 gingen we maar weer een bakkie doen want de gang zat er goed in. De huiskamer was bijna leeg en de spullen uit de schuur stonden al buiten om ingeladen te worden.We hebben het ontzettend getroffen met het weer want alles ging droog in de truck. Toen de auto nog....vlakbij ons huis is een garage met een brug die we mochten gebruiken tegen betaling met gebak. Prima toch! Dat was nog wel even spannend en Wim heeft flink zitten zweten boven op die brug want ja als die auto de brug af kukelt zijn de gevolgen niet te overzien. Zover is het niet gekomen want om 11.25 reed de vrachtwagen met de auto richting zweden.Toen hebben we ons even lekker opgefrist en hebben nog een ijsje gehaald bij de snackbar van Bergschenhoek voordat we naar de notaris konden. Toen we eindelijk daar klaar waren zouden we naar Alkmaar gaan om bij me schoonouders de laatste uurtjes door te brengen. Nu dacht je toch niet dat we na een uurtje er wel zouden zijn he! Nee, we mochten nog 1 laatste keer "genieten" van de hollandse snelweg en kwamen er bijna 3 uur later dan eindelijk aan. Heel jammer want er bleef weinig tijd over om nog te praten. Me schoonzusje was ook helemaal gekomen uit Ede, super gaaf. Nadat wij nog een paar uurtjes gingen slapen hebben de schatten onze broodjes gesmeerd en nog veel meer lekkers erbij gedaan. De broodjes smaakten dan ook heerlijk, zelfs om 3.00 's nachts! Zaterdag om 18.00 na een voorspoedige reis kwamen we in het mooie Kumla aan. De vrachtwagen met onze spullen was er al en de auto moest er weer uit. Weer de nodige stress want de brug die zou voldoen bleek niet zo te zijn. Bijna toen we geen oplossing meer wisten kwam er toch een. Lang verhaal maar het lukte en nadat dat was gebeurd konden we eindelijk naar ons appartement. Snel onze luchtbedden opgepompt en SLAPEN!!! De dag daarna zag er al iets beter uit ondanks dat onze spullen niet met de vrachtauto kon komen bij ons appartement. Ook dat werd weer opgelost en nu zijn we aardig gesetteld. De afgelopen week hebben we ontzettend veel geregeld en gedaan. Morgen begint Ben op zijn nieuwe school en Paul a.s maandag. Ik hoop ook maandag onze persoonsnummers te krijgen want zonder die nummers kun je niet veel. Dat wisten we wel maar toch valt het wat tegen. Nog even een goede grap van Paul gisteren; Wim was even alleen naar het bedrijf en zou terug komen als we zouden gaan eten, een klein uurtje daarna. Voor Paul duurde dit toch wel lang want tijdens het eten zei Wim; Ja, anders stond ik nu in de file van Rijswijk naar huis! Paul zei toen; Oh, daarom bleef u zo lang weg!!!!?? hij begreep het niet helemaal maar wat hebben wij gelachen zeg!!!! Verder kregen we vandaag nog visite van de Fam. Jansen uit Bergschenhoek. Hun zoon Casper zat bij Ben op school in Nederland en waren nu op vakantie in Zweden. Het was harstikke leuk, onze eerste visite! We voelen ons al echt thuis hier en het kan alleen nog maar beter worden.

klompen,tulpen en delfts blauw

Het heeft even geduurd voor het volgende berichtje maar we hebben dan ook niet stil gezeten.Mijn laatste werkdag bij de kaaswinkel was afgelopen zaterdag. Was wel even slikken hoor! Ik heb er bijna vijf jaar gewerkt en ik voelde me al heel snel thuis. Mijn tweede familie kan ik wel zeggen. Vorige week woensdag hebben we afscheid genomen van Nederland in het klein.....in Madurodam.Ben en Paul vonden dit ook heel geslaagd.(zie foto) Toen nog gisteren een super gezellig afscheidsfeestje. De Zweedse vlag hing aan het raam dus de mensen wisten meteen waar het feestje was. Over de hele dag hebben zo'n zestig mensen ons gedag gezegd. Het weer werkte ook fantastisch mee en we konden heerlijk buiten zitten. We zijn onwijs in de watten gelegd en wat een mooie en oerhollandse kado's werden er meegebracht. Veel werk is er van gemaakt. Verschillende lekkere paketten uit alle streken van Nederland, lekkere badzeepjes, fotoboeken met herinneringen en foto's, snoep, drop en chocolade. Kaas en klompen, tulpen en delfts blauw.Kortom, te veel om op te noemen. Nogmaals via deze weg iedereen ontzettend bedankt dat jullie er waren en voor de mooie kado's! Dit is een dag geweest waar we graag op terug kijken ondanks het ook afscheid nemen was. Vandaag hebben we de kamer volgezet met dozen van zolder, dus hadden we het besef nog niet dan is die er nu wel hoor! Wat een spullen heeft een mens dan toch weer.De vermoeiheid begint er ook in te hakken en ik zelf heb zoiets laat het nu maar gebeuren na zolang wachten. Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje voorlopig zijn, want ik heb geen idee hoelang het duurt voordat we weer verbinding kunnen maken met Nederland. De reacties op het blog zijn allemaal heel positief en ik vind het ook ontzettend leuk om te doen.

Afgesloten

Ook ik zal mijn aanvulling op het blog doen. (Wim)
Wat een roerige afgelopen twee weken waren het. Vorige week donderdag hadden mijn collega's een gezellige avond voor mijn georganiseerd. Ik kon met een collega meerijden. We reden naar IKEA, daarmee vermoedde ik dat wij daar gingen eten, maar nadat we door de parkeergarage hadden gereden verlieten we IKEA weer. We hebben er hard om gelachen! Daarna gingen we door naar Delft en heb ik een onvergetelijke avond gehad bij de mexicaan. Supergezellig was het, daar zal ik nog wel eens met weemoed aan terugdenken. Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag bij BMW, dat gaf veel emoties, alsof mijn emoties in een achtbaan zaten. 'S morgens heb ik op zweeds gebak getrakteerd, daarna volgde een ABC gedicht. Wat uiteraard op het Zweden was toegespitst, ik wist niet dat mijn collega zo goed zweeds kon spreken. Het bleek dat ze daar lang op gestudeerd had. Daarna had mijn naaste collega een presentatie voor mij geregeld, daar moest ik mijn collega's een spoedcursus zweeds geven, voor als ze mij moesten bellen. Ontzettend leuk bedacht! Heel veel lovende woorden van mijn collega's volgden en niet te vergeten een grote hoeveelheid kado's.
Ook uit de dealerorganisatie bleven mails binnenkomen. Wat mij erg verwonderde was dat ik er nu pas achterkwam dat mijn trainingen zo ontzettend gewaardeerd werden, heel raar, als je weg gaat. Na het velen handenschudden en gedagzeggen was daar dan de tijd om het pand te verlaten. Dat doet toch wel veel met je na 9 jaren en 9 dagen voor BMW Nederland gewerkt te hebben. Ik voel me nu een beetje leeg.
Collega's ontzettend bedankt voor alle kado's en aandacht!!

balanceren

Na een vermoeiend weekend van werken, kind in Zeeland droppen voor een logeerpartij bij zijn beste vriend en op visite bij vrienden(super gezellig !) doe ik vandaag even niks. Buiten het stofzuigen, de was doen en de w.c schrobben dan, doe ik het rustig aan. Nu kan ik dat nog doen maar over een kleine maand is dat voorlopig allemaal voorbij. Dan moet ik een balans vinden tussen het helpen in het bedrijf ( overall aan), het huis bijhouden, de boodschappen (niet vergeten mijn overall weer uit te trekken!) en het belangrijkste wel; De jongens opvangen en begeleiden in hun nieuwe wereldje. Daar aan denkend krijg ik spontaan zin in mijn bed te kruipen en de dekens ver over me heen te gooien! Nu gaan we er samen tegenaan en krijgen dus hetzelfde voor onze kiezen, wel zo prettig.

kriebels

Wanneer gaan jullie nou? Nu kan ik zeggen; over 3 weken! En niet meer oh, pas in augustus.Ik schiet af en toe in de stress positie maar dat mag de pret niet drukken. Het vooruitzicht naar Zweden voelt goed. Wat is het nu precies vragen de mensen dan en en krijg ik een haast dromerig gevoel en denk terug aan vorig jaar om deze tijd. Mijn eerste indruk van van het land kreeg ik toen we de boot afreden in Göteburg van de lange overtocht van Duitsland naar Zweden. Dat was op zich al een mooie ervaring. We genoten enorm en lieten ons schandelijk gaan bij het Zweedse buffet. Verder in Zweden raakte ik niet uitgekeken op de welbekende huizen en de natuur en vooral de rust die je overviel. Hartje zomer, maar we konden doorrijden of de weg voor ons alleen was. Nu was dit natuurlijk het vakantiegevoel wat straks ver te zoeken zal zijn, maar het land is niet veranderd en ik heb al zin in een"echte" herfst en een "echte" winter. De vele indrukken zullen verpletterd zijn. En soms voelen als te veel, maar zolang we in ons achterhoofd hebben wat onze motivatie is, zal het ons wel lukken.