Erg lange winter en korte zomer.

Vele mensen heb ik (Wim) beloofd om weer eens wat aan het blog te doen. Nou ik hoop dat jullie veel tijd hebben want nu ga ik van start. Er is namelijk toch wel weer het nodige gebeurd wat het vermelden waard is. We gingen dit jaar van start met een winter die wij en ook de doorgewinterde Zweden niet snel zullen vergeten. Op het plaatje hiernaast zien jullie Antoinette, die even boodschapjes gaat doen. Ja je moet wel goed kijken, ter hoogte van het raampje "zweeft" namelijk een hoofd met muts voorbij. Het geeft een goede indruk hoeveel sneeuw er lag. De treinen hebben hier vier weken stilgestaan. Wat voor Zweden een groot probleem opleverd m.b.t de levering van goederen. We zijn hier heel erg afhankelijk van de import, die veel groter is dan die in NL. De winter werd op een gegeven moment daarom wel beangstigend. Als je dan ook nog s' morgens je voordeur nauwelijks open kan krijgen omdat er een halve meter sneeuw voor ligt, na een nacht.
Het is hier vier maanden 24 uur per

dag onder nul geweest. Op een gegeven moment

wisten we ook niet meer waar we heen moesten met de sneeuw. Gelukkig gaf onze Chevrolet VAN

het niet op en startte zelf bij -30 graden. Voor ik naar mijn werk ging had ik de jongens gevraagd de VAN weer eens uit te graven. Kom ik thuis, tot mijn verbazing was de VAN netjes schoongegraven en begon ik me af te vragen waar al die sneeuw gebleven was. Nou dachten de jongens, er is geen plek meer om de sneeuw te dumpen. Dus hadden ze de steeg achter onze garage maar volgestort. Helaas ook daar was geen doorkomen meer aan. Daar lag nu ook ruim een meter sneeuw. Maar de auto was weer bereikbaar. We moesten wel om deze oplossing lachen, onze steeg liep nu dood, helaas.
Op een gegeven moment werd dagelijks op

het journaal bericht over ingestortte gebouwen.

vanwege het gewicht van de sneeuw. terwijl al werd aangegeven dat verzekeringen dit niet zouden vergoeden. Uiteindelijk hebben we dus twee maal ons dak leeg moeten halen. wat een klus. Gelukkig is ons dak niet zo hoog, maar toch. Na de eerste keer wist ik zo gauw niet hoe ik van het dak af moest komen. Dan maar in de sneeuw springen. stond ik tot mijn oksels in de sneeuw! Antoinette kwam niet meer bij. Gelukkig begon de sneeuw in maart erg langzaam te smelten. Want iedereen was erg bang voor al het smeltwater. Boven in Zweden zijn er wel de nodige rivieren buiten hun oevers getreden.

Wij hebben helemaal geen last gehad. we waren al vergeten dat gras groen was!

Gelukkig komt er na deze lange koude periode dan toch weer een zomer. De vakantie was al in december geplant. Dus de vooruitzichten waren goed. Er zouden deze zomer weer vele bezoekers komen, waaronder mijn ouders. De familie Borgsteede en Antoinette haar zussen. Antoinette haar zus heeft door ons (wat vervelend nou) inmiddels ook een huis in Zweden gekocht. Alleen even op de koffie gaan zit er niet in. Ze woont namlijk maar 800km weg. Net iets boven het midden van Zweden. Wat een land niet (1500km lang). Onze vakantie zouden we toch Dalarna (350km boven ons), weer gaan proberen. Waar we onze eerste vakantie weg waren geregend.

Maar nu zouden we in een huisje zitten.

Dit "huisje", was van alle luxe voorzien en had zelfs een eigen sauna, gelegen in een prachtig dal. En dat voor de prijs van een midweek centerparcs. Dit was deel 1, meerden zullen binnenkort volgen.