Tot onze grote verrassing werden we in Rättvik

gespot door een journalist van een oldtimer

tijdschrift. Zelf had hij 25 mustangs gehad in het verleden en hij was zeer aangenaam verrast door onze mustang. Hij vroeg ons of hij en fotoreportage mocht maken voor in het tijdschrift. Aangezien dit een van de grootste tijdschriften op amerikanen gebied is konden wij onze oren niet geloven. We weten dat onze mustang een bijzondere is vanwege al zijn bijzondere opties en de originaliteit, maar dit hadden we niet durven dromen. Antoinette maakte terstond een vreugde dansje. Twee avonden later werden we verzocht naar een oude houtbewerkingsfabriek te rijden in Rättvik, alwaar de fotoreportage gemaakt zou worden. Ik denk dat er al gauw een honderd foto's gemaakt zijn. Wat voelden we ons vereerd en trots na zeven jaar restauratie.

De teruggerestaureerde details werden ook aandachtig gefotograveerd.

De journalist gaf aan dat dit waarschijnlijk de enige mustang ter wereld zou kunnen zijn in deze uitvoering. Moet ik toch nog eens verder onderzoek doen. Aangezien Ben en Antoinette er ook bij waren kon er nog een mooie foto van Ben gemaakt worden die even een kandelaar staat te draaien terwijl hij stond te wachten. Mischien dat er iemand zich nu afvraagt waar Paul dan is. Nou die was er in het begin wel bij, totdat onze zweedse vriend vroeg of Paul mee ging naar de camping (waar zij een huisje hadden). Dat wilde hij wel want dan mocht hij in de Mercury uit 1957 de camping op rijden. Echt waar, 9 jaar en dan al achter het stuur van een grote Mercury even de camping op sturen, stationair rollend hoor, maar toch. Deze kans kon hij niet laten schieten. Hoe kan het toch dat hij zo van oude auto's houdt? Snap er niets van.

Een andere leuke ervaring die we dit jaar hebben mee mogen maken was een echte zweedse veiling. Dat gebeurd hier met grote regelmaat. Als er iemand overlijdt en er is veel over om te erven, doen de erfgenamen een veiling. Er wordt dan een veilingbedrijf aangesteld die alles in rekordtempo openbaar verkoopt. Deze keer werd ik getipt door een klant. Het bleek te gaan om een soort van landgoed, waarvan de eigenaren, man en vrouw hun hele leven verwoed aan het verzamelen waren geweest. Van auto's, motoren tot wapens en porselein. Alles zou in drie dagen verkocht worden. We zijn alleen op de auto en motorendag wezen kijken. De beste man bleek 60 jaar terug vele auto's en motoren te hebben gekocht om ze vervolgens in zijn schuur (80x15m) weg te zetten en er niet meer naar om te kijken. We wisten niet wat we zagen. Dik onder het stof maar helemaal kompleet met de aankooppapieren en de reservesleutels erbij. Origineler kom je ze niet tegen. Helaas had het stilstaan ze niet goed gedaan. De verwachting was dat er een 1000 mensen op af zouden komen.

Uiteindelijk waren dit er ruim 4000.

Het meest verbazingwekende was dat er overal

ook bergen met onderdelen lagen. Een stapel met bijvoorbeeld 50 sturen of een ruimte vol met motorblokken. Overal liepen er mensen omheen en er werd niets gestolen! Iedereen, voor wat wij konden bekijken ging er met een zeker respekt mee om. In Nederland zou er aan het eind van de dag niet veel meer over zijn om te veilen, bedachten wij. Een leuke anekdote in dit geval was dat er een erg mooie cadillac uit 1948 stond. Helemaal compleet met de picknic mand nog achterop. Deze auto werd verkocht toen de meeste mensen al vermoeid waren vertrokken. De auto stond ook nog in de schuur, terwijl de veilingmeester met een speaker rondliep. En een groot deel van de mensen, die buiten de schuur stonden omdat ze er niet meer in pasten, niet wisten wat er geveild werd. Een duitser deed het hoogste bod, meer voor de lol, van 15000 euro. Hij schrok van zijn aankoop en wilde er eigenlijk weer vanaf. Op eigen houtje verkocht hij de auto terplekke een paar uur later voor 30.000 euro. Uiteindelijk hoorde we op het journaal dat de auto naar Amerika is vertrokken voor over de 100.000 euro! Gaf een beetje aan dat de het veilingbedrijf totaal

niet wist waar ze mee te maken had.

Na een prachtige zomer staat inmiddels

de winter alweer voor de deur. De eerste nachten met vorse temperaturen onder nul hebben we al gehad. In het midden van Zweden zijn de eerste sneeuwstormen alweer geweest met de nodige ongelukken. Het lijkt of de zomer erg kort is geweest omdat de vorige winter ons zo lang in zijn greep hield. Gelukkig hebben we ontzettend veel appels van onze appelboom, we geven ze zelfs weg aan onze klanten, waardoor we de zomer elke dag nog even kunnen proeven.