In onze achtertuin

Inmiddels is het alweer een lange tijd terug dat we het blog hebben geupdate. Ik denk dat het komt omdat het Zweese leven al meer gewoon voor ons wordt. De hoogtepunten zijn niet zo heftig meer. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we nog onvoorstelbaar veel genieten van onze keuze. De foto's geven een impressie van "onze achtertuin". Letterlijk en figuurlijk. De bovenste foto's zijn van twee weken terug en de sneeuwfoto's van een
maand terug. Toen viel er in een uur
tijd 10cm sneeuw. We wisten niet
wat we zagen. Inmiddels is het weer
wit buiten en praten de Zweden over
de "winter"die eraan komt. Mijn
verwachtingen zijn niet zo groot
meer. Het is namelijk zo dat de winter
komt en gaat. Zoals we in NL de regen
en wind gewend waren. Gelukkig
regent het hier veel minder. En bij
windkracht 7 wordt dat al breed
uitgemeten op het journaal. De
Zweden zijn helemaal uit hun doen
met deze winter. Grote ijsbrekers
met 25000pk liggen werkloos in
de havens. Ook veel skipistes zijn
gesloten. Omdat er geen regelmaat
in de sneeuwval zit.
Twee weken terug hadden we
"visite", voor een week. Zo leren
we vrienden en familie op een
heel andere manier kennen. In
NL kwam de visite voor een paar
uurtjes. Dat is nu niet meer. Dit is
leuker, ervaren wij. Omdat we de
mensen die komen beter leren
kennen. Bijzonder was deze keer
dat een vriend met zijn vrouw
kwam logeren en hij drie dagen
met me heeft meegewerkt in de
garage. Nu heeft hij zelf ook een
garage, dus dat gaat dan makkelijk.
Toen merkte ik dat ik na afloop, toen

zij weer naar huis gingen, dat ik in
de werkplaats af en toe eenzaam ben.
Daarvoor heb ik dat nog niet ervaren.
Het was dan ook erg gezellig om samen
de klussen te klaren. Als het erg druk is
heb ik er geen erg in. Maar de afgelopen
week was erg rustig. De Zweden zitten
vanwege de kerstkado's op zwart
zaad. De schulden zijn weer torenhoog opgelopen was de vermelding in het
nieuws. De weinige auto's die genoodzaakt zijn om te komen, omdat ze het dus echt niet meer doen, mankeren ook bijna allemaal nog meer. Servicelampjes die branden, slechte banden of een lekke uitlaat. Maar daar is nu even geen geld voor. Waardoor straks alles weer tegelijk gaat komen. We wachten af.Een paar weken terug stonden geheel onverwacht onze buurtjes op de stoep. Kwamen zich even persoonlijk bedanken voor onze oliebollen uitdeelactie. Ze bleven een uur of twee en na afloop wisten we dat we dat we wederom datwe erg welkom waren. De buurman gooide
zelfs een visje uit om van de zomer te gaan golfen. Dat was de tweede Zweed die me dat aanbood! Ik en golfen, dat was toch een sport voor de beter gesitueerde mensen? Hier is het een volkssport, omdat er zoveel golfbanen zijn, drie alleen al in Kumla en zeven in onze naaste omgeving.
Is de concurrentie groot en dus voor iedereen toegankelijk. Zonder hoge inschrijfpremies. Ik denk dat ik er toch maar eens aan gaan beginnen. Als je kan emigreren, kan je ook wel gaan golven met de nieuwe kennissen.
Wonderlijk hoe een mens kan veranderen! Onspannen heeft voor mij een hele hoge prioriteit gekregen. En dat lukt tot nog toe goed buiten de werkvloer, maar ook op de werkvloer, door het eigen baas zijn.
Dat bevalt uitzondelijk goed, gisteren in de baas zijn tijd nog aan de Mustang stoel gewerkt. Fantastisch toch?