afscheid

En dan is ook bijna de maand februari weer ten einde. De maand van vele verjaardagen en ook onze Paul die 7 jaar is geworden. Nu is hij niet alleen de grootste maar ook de oudste van zijn klas.( oh ja en ook de sterkste van de klas moest ik er nog bij zetten). En daar horen kado's bij. Vanuit Nederland werd er wat opgestuurd, vele kaarten en telefoontjes maar nu zaten er ook kado's uit Zweden bij. Hij heeft zijn eerste verjaardagsfeestje gehad en het was een groot succes. Verder geen familiebezoek maar visite van zijn vriendje en vrienden van ons. Al met al een leuk weekend waar we op terug kunnen kijken. Ik zelf werd ook een dagje ouder......en kreeg ook de nodige post en telefoontjes en kadootjes. Mijn mooiste kado dit jaar was wel het zien en spreken van onze lieve vrienden Karel en zijn vrouw Ineke. Ze belde ons zaterdag de 16e op om mij te feliciteren en het verzoek om even via msn met de webcam elkaar te zien. Het was ontzettend leuk en voor mij een gesprek waar ik heel dankbaar voor ben en koester want de dindsag daarop kregen we het nare bericht dat Ineke de avond daarvoor een hersenbloeding had gekregen en met spoed naar het ziekenhuis is gebracht .Maar het werd al snel duidelijk dat ze niet meer zou herstellen en het een kwestie van tijd was dat ze zou overlijden. Inmiddels hebben we het slechte nieuws gekregen dat ze vrijdag is overleden. Dit was een enorme klap voor ons en we kunnen het maar moeilijk bevatten dat dit gebeurd is. Ons harten gaat uit naar Karel en zijn twee zoons en de familie die dit moeten verwerken en een plekje moeten gaan geven. Graag wil ik nog even vertellen wie Ineke was(helaas was en niet is...)Ineke was de vrouw van Karel Kutin, een collega van Wim tijdens de jaren bij BMW. Wim en Karel kunnen het goed hebben samen zowel op het werk waar Karel de nodige grappen uithaalde maar ook prive hadden we leuk contact met Karel en Ineke. We zijn tijdens ons 12 1/2 jarig huwelijk naar Oosterijk geweest waar zij dat moment hun jaarlijkse skivakantie hadden. Dankzij hun hadden we daar een paar geweldigde dagen. Verder hebben we een aantal keren bij hun gegeten en altijd was er iets leuks voor onze jongens.Ze stuurde kaarten met de verjaardagen en stuurde regelmatig leesboekjes naar Paul. Ineke was een voor ons een ontzettend lief mens. Bedankt!

Gisteren hebben we de knoop doorgehakt over de kwestie een andere auto. Het zou een grote moeten zijn en het liefst met cruisecontrol, airco, automaat en nou ja groot dus...Nu waren we al zo ver dat een Amerikaanse wel aan die opties voldeed en dus inderdaad is het een Chevrolet Van geworden. Hij is wat gebruikt als het ware, de stoelen en gordels zijn opgevreten door een heel ondeugd lief klein hondje, grrrrrrrrrr. Verder is een schoonmaakbeurt niet verkeerd en ook de buitenkant vraagt het nodige werk maar we hebben wel de rest wat we wilde, ha! Het was even zoeken want de meeste Chevies zaten nogal hoog in het noorden. 600 km rijden voor het kijken naar een auto ging ons toch even te ver. Voor deze hebben zo'n 170 km moeten rijden maar de omgeving met het zonnetje in ons gezicht was het een mooi ritje. Nu is ons plan om er LPG in te zetten zodat de kosten van de benzine weer naar beneden te halen. Tevens hebben het plan om hiermee ook reklame te maken op de bus om de mensen in Kumla en de rest van Zweden kennis te laten maken met een zuinige milieuvriendelijke manier in oude (Amerikaanse) auto's toch goedkoop te kunnen rijden. LPG kennen ze hier haast niet en alleen de nieuwe auto's en stadsbussen in Stockholm rijden op LPG. Wij willen proberen hier meer bekendheid in te geven zodat mensen die een oldtimer rijden ook goedkoop kunnen rondtouren. Wordt vervolgd...............