Terug uit het buitenland

Eindelijk weer een blog. Op veler verzoek ga ik (Wim) weer een poging wagen. De redenen waarom we zolang op ons hebben laten wachten zijn verschillend. Ten eerste hebben we een hele moeilijke tijd doorstaan. Zowel financieel als emotioneel was het een zeer moeilijke tijd.
En dan ontbreekt eigenlijk alle energie en zin om dat met anderen te delen.
Emotioneel omdat we toch regelmatig onze familie en vrienden misten. De jongens niet zo zeer. Zij hebben ongelovelijk snel hun draai gevonden en zouden het verschrikkelijk vinden om weer terug te moeten verhuizen.
Wij misten vooral het even op visite gaan en het lachen met familie en vrienden. Nu gaat dat weer beter en zijn we zelfs voor de jaarwisseling uitgenodigd bij de buren om koffie te komen drinken. En dat is voor ons een nieuwe mijlpaal, omdat de Zweden erg terughoudend zijn in het uitnodigen. Maar het was enorm gezellig, we voelden ons trots omdat er weer een drempel overwonnen was.
De taal gaat met sprongen vooruit, zeker voor Antoinette. Wat de contacten natuurlijk ten goede komt en niet te vergeten het zelfvertrouwen. Financieel hebben we op bankroet gestaan en dan merk je pas hoe hard het leven eigenlijk is. Met ons privegeld hebben we het bedrijf weer vlot moeten trekken. Dat was een bittere pil. De reden hiervan was een verkeerde inschatting van de toeloop van klanten, toch wat te optimistisch. En een teveel aan investeringen, die overigens wel nodig waren.
Het blijkt achteraf dus dat je enorm veel eigen geld mee moet nemen om de eerste perioden, in ieder geval het eerste jaar door te kunnen komen en te kunnen investeren. Gelukkig is het allemaal naar tevredenheid afgelopen.
De andere reden dat we weinig meer aan ons blog deden, was dat we helemaal geen respons meer kregen van onze lezers. Waardoor we ons begonnen af te vragen voor wie we het nog deden.
Na ons bezoek aan het buitenland (grapje, NL dus), bleek dat er toch erg veel mensen ons blog regelmatig bekeken. Wat een hectisch bezoek was dat zeg, aan ons moederlandje. Vooral willen we iedereen ontzettend bedanken voor de gastvrijheid, dat heeft ons erg goed gedaan. En ook wil ik hierbij aangeven dat we niet iedereen hebben kunnen bezoeken omdat de tijd daarvoor niet toereikend was.
Wat heeft zweden met ons gedaan, vroegen we ons af toen we in mijn vaders auto, na 1,5 jaar weer de NL weg opgingen. De eerste kruising (in de achterhoek!) schrokken we ons kapot, omdat we vermoeden dat een aankomende automobilist niet zou remmen. Maar op de volgende kruising deed zich hetzelfde voor. Ik zei nog tegen Antoinette, "we rijden toch op een voorrangsweg?" En dat deden we dus!, zo rijden ze dus in NL. Vreemd dat we zo snel ontwent waren. En dan heb ik het nog niet over de randstad waar we later in de week waren. Gelukkig nog lekker een paar uurtjes in de file gestaan. Toen wisten we het weer. Wat een gekkenhuis op de weg.
We hebben wel enorm genoten van ons bezoek. Gelukkig lag er sneeuw en vroor het hard. Daardoor was de gewenning niet zo groot. Maar wat was het koud zeg. Ondanks dat het in Zweden vaak harder vriest, was het in NL veel kouder, de gevoelstemperatuur dan. De luchtvochtigheid is al weken rond de 35 %, waardoor het anders aanvoelt denk ik. We waren wel weer blij om weer in Zweden van het vliegveld naar huis te rijden. Wat een rust en ruimte. Soms moet je gewoon even reflekteren om te weten waar we het allemaal voor doen. We gingen de eerste week van januari, omdat dat de slechtste week van het jaar is voor de ondernemers in Zweden. Met deze gedachte en de ervaring van vorig jaar, toen we in januari bijna niets te doen hadden, keerden we terug. We verwachtte weer een zeer vervelende maand tegemoet te gaan. Maandag na aankomst bleek niets minder waar. Het liep storm. Veel mensen waren aan de vaste deur geweest en er stonden al vijf auto's op me te wachten. Er waren twee klanten die me weer welkom kwamen heten! Die waren bang dat we niet meer terug zouden komen denk ik. Sindsdien is het niet meer rustig geweest en onze planning loopt al verder uit. Helemaal buiten verwachting en nog dagelijks nieuwe gezichten in de werkplaats. Zelfs al weer op zaterdag gewerkt. De loop begint er goed in te komen. Afgelopen boekjaar hebben we ondanks alle problemen toch met winst afgesloten, wat een enorme voldoening voor ons was. We hadden dit totaal niet verwacht. Onze boekhoudster had ons boekjaar vergeleken met de gemiddelde autobedrijven en de 25% beste autobedrijven. Hier kwamen wij erg goed uit. En dat in een jaar waar ook in Zweden de financiele crisis goed te merken is. Afgelopen jaar 92000 ontslagen en het gaat hier alleen maar door. We zijn nu dus erg positief gestemd. We hebben een hele fijne kerst mogen meemaken, waar het op kerstavond begon te sneeuwen! En weer twee zakken met kado's van de buren. Het kon niet meer stuk. We waren uitgenodigd door onze onderdelen leverancier voor een traditioneel Zweeds kerstdiner. Ben paste op en wij gingen in een wit winterlandschap uit eten in Örebro. Wat een fantastische ervaring was dat. Erg gezellig met mijn vrouwtje. Inmiddels zitten we bijna alweer op de eerste helft van het tweede boekjaar en hebben we er veel meer vertrouwen in. De winter is hier bezig met zijn laatste eindsprint, wel heftig nog. Maar iedereen hier ziet al naar de lente uit. Hopelijk krijgt de Mustang dit voorjaar eindelijk zijn kleurlak. En gaan we eind juni naar Öland (kleinste Zweedse eiland in de Botnische Golf), om het 45 jarig bestaan van de Mustang daar te vieren, met de Zweedse Mustangclub. We zien al naar de zomer uit!