De eerste vier weken hebben we doorgebracht in een appartement. Voor dat we het wisten waren we geintegreerd al snel stonden we netjes vermeld tussen de Zweden in de hal. Dat voelde erg bijzonder. Eigenlijk een mijlpaal voor ons. Alleen kunnen de Zweden onze naam niet uitspreken. Zij kennen de ij voor de m niet. Klinkt vreemd als een Zweed het uitspreekt.Met onze eerste klus vielen we meteen in de boter. Een complete motorwissel met daarop volgend een complete revisie. Gelukkig is de auto van onze businesspartner en heeft het geen haast. Volgens hem kunnen we mooi de verloren uurtjes hier mee vullen. Nou helaas voor mijn businesspartner, de motor hangt nog netjes op zijn bok in de werkplaats. Ik moet er gewoon dagen voor inroosteren anders kom ik er niet aan toe!
En als laatste foto in de reeks
terugblikken, een droom die in
vervulling gaat. Hier hopen we meer mee te gaan doen. In Zweden is een grote hoeveelheid Amerikanen te vinden. En aangezien dit toch wel een passie van ons is, is dat erg leuk om aan te werken. Dat is ook de reden waarom we een vierkolommer hebben aangeschaft. Om het verleden maar even aan te vullen met het heden. Paul heeft inmiddels zijn eerste Zweedse verjaardagspartijtje gehad. Twee maanden in Zweden. De Zweedsers kunnen bij Paul niet meer stuk! Afgelopen weekend hebben we voor de tweede keer visite uit Nederland gehad. En dat was enorm gezellig. We hebben zelfs al een beetje zitten denken om een deel van de garage op te offeren aan een gastenverblijf. De garage is er groot genoeg voor en het is het meest ideaal. Nu de tijd nog om het te gaan realiseren. Dat kan nog wel even duren denk ik. De winter begint nu serieuze vormen aan te nemen. De dagen worden korter. Vanmiddag reed Antoinette om 15.45 al met het licht aan op haar fiets. De spikes voor de VW liggen al te wachten in de garage. We overwegen zelfs om spikes voor onze fietsen te kopen. Kunnen we mooi doorfietsen (hopen we). Inmiddels begint de vermoeidheid er wel in te hakken en moeten we gas terugnemen om overeind te blijven. De lange dagen en alle emoties beginnen hun tol te eisen. Waar we ons ook totaal op verkeken hebben is de hoeveelheid tijd die het bandenseizoen van ons vraagt. De vele offertes, telefoontjes en wisselingen zijn enorm. Desondanks zouden we nog veel meer kunnen doen. Maar we kunnen er gewoon de ruimte niet voor vinden. We hebben drie weken volgeboekt en nog komen er klanten of ze morgen kunnen komen om hun banden te wisselen. Helaas gaan er een aantal verloren door de lange wachttijd. Volgend jaar beter denk ik dan. Dan zijn we er beter in thuis en kunnen sneller schakelen. Nu moeten we vooral voor onszelf waken.
1 opmerking:
hey da
het is erg prettig om te lezen dat jullie erg gelukkig zijn in het verre zweden. en dat jullie het lekker druk hebben in de garage. het is nu allemaal nog een beetje raar,want je weet niet wat er gaat spelen met de winter. maar daar ben je straks op voorbereid. maar zorg goed voor jezelf. neem je rust dat is heel belangrijk.
groetjes van de familie starrenburg
Een reactie posten